Liefde begint met de moed jezelf te laten zien

De basis van een partnerrelatie is de gevoelsmatige en emotionele verbondenheid. We komen tot leven als we ons verbonden voelen met onszelf en de ander.

De relatie verandert voortdurend. Als mens ontwikkel je, groei  je naar meer volwassenheid, zelfstandigheid. Elke levensfase  brengt nieuwe beweging.

Het vraagt soms te vertragen, stil te staan: ‘hoe doen we het met elkaar? ‘ Als dat niet gebeurt kan het zijn dat je van elkaar afdrijft,  kunnen er momenten zijn dat de liefde minder stroomt. Ook hechtingsproblematiek en ingrijpende of traumatische gebeurtenissen binnen het gezin kunnen de relatie verstoren.

Je voelt je niet meer gekend, begrepen, gewaardeerd door de ander, niet meer gezien en gehoord, niet meer gesteund, afgewezen.

Als we daarop reageren met ons hart te sluiten, we de pijn en onze werkelijke behoeften niet bespreekbaar maken, er schaamte is of schuldig voelen, we confrontaties willen vermijden, het te bagatelliseren … kan je in patronen terecht komen  van (terug)trekken of verharden, je best te doen, aan te passen, het ergens anders in te zoeken, het buitenhuis te zoeken, vreemd te gaan, te verzanden in emoties van boosheid en angst en raak je elkaar alleen maar meer kwijt.

Het raakt aan thema’s als vertrouwen, vrijheid, afhankelijkheid, intimiteit, seksualiteit en macht, onbalans in geven en nemen kunnen dan een overheersende rol spelen binnen de relatie.

Het is hoe we het vaak doen, uit pure onmacht en vaak uit bescherming, om maar niet de pijn te hoeven voelen, niet gekwetst te worden en … precies het tegenovergestelde gebeurt.